Qədim zamanlardan bu günəcən Azərbaycan xalqının milli adət-ənənələri sırasında toy mühüm mental dəyərimiz olub. Hətta bir neçə yüzilliklər öncə 3 gün 3 gecə toy çalınar, şənlik təşkil edilərdi. Bu da xalq olaraq, millət olaraq toy mərasimlərinə verdiyimiz dəyərin göstəricisidir. Doğrudur, bu gün üç gün üç gecə davam edən ənənəmiz qalmasa da, 30 gün 30 gecə çalınacaq toya sərf edilən xərcin, bir günə çəkiləcəyi israfçı dəbdəbəmiz var. Bəlkə də müəyyən müddət buna göz yummaq, hətta palaza bürünüb ellə sürünmək olurdu, bəs devalivasiyanın müəyyən sahələrə əngəl törətdiyi bir vaxtda necə, bunu etməyə dəyərmi?
Bəyin oğurlanması kinosunda deyildiyi kimi, "Şair də yaxşı deyib, xalqımın toy kimi gözəl adəti var, bu gözəl adətinə hörməti var..." Bəli, şair yaxşı deyib, toy xalqımızın gözəl, özəl, özünəməxsus adətidir. Bu adətə olan hörmətimiz də ki, göz qabağınadadır. Amma son vaxtlar bizə, sözün əsl mənasında, toy tutan toylarımız adətimizə olan aşılı hörmətdənmi, yoxsa qonşudan geri qalma adətimizdəndirmi deyə bilmərik. Onu deyə bilərik ki, adətlərə adət etmək adətimizdir.